Το Tokyo Godfathers δεν είναι απλώς μια πολύ καλή χριστουγεννιάτικη ταινία αλλά μια πολύ καλή ταινία γενικότερα. Ενώ οι περισσότερες (δυτικές) χριστουγεννιάτικες ταινίες εστιάζουν την προσοχή τους στο “πνεύμα των Χριστουγέννων”, το Tokyo Godfathers χρησιμοποιεί μεν παρόμοιες θεματικές αλλά κυρίως εμβαθύνει στους χαρακτήρες και όχι στο setting του. Αλλά ας μην προτρέχω και ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η ταινία κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία τον Νοέμβριο του 2003. Υπεύθυνος για την συγγραφή και σκηνοθεσία της είναι ο Satoshi Kon, ο οποίος φαίνεται να εμπνεύστηκε από το μυθιστόρημα του Peter B. Kyne, “Three Godfathers”. Σε αντίθεση με άλλες εξαιρετικές ταινίες του, που θα χαρακτηρίζονταν ως ψυχολογικά θρίλερ (Perfect Blue, Paprika), το Tokyo Godfathers είναι μία πιο απλοϊκή, κυρίως κωμική ταινία, με δώσεις δράματος και δράσης.
Και οι τρεις πρωταγωνιστές είναι άστεγοι, περιθωριοποιημένοι από την κοινωνία. Ο Gin είναι ένας μεσήλικας αλκοολικός, γεμάτος τύψεις και ντροπή για το παρελθόν του. Η Hana, μια τρανς γυναίκα που προσπαθεί να νιώσει ότι ανήκει κάπου από την μέρα που γεννήθηκε. Και η Miyuki, μια νεαρή κοπέλα που το έσκασε απ’ το σπίτι της και οι ενοχές της δεν της επιτρέπουν να επιστρέψει. Αυτοί οι αταίριαστοι φαινομενικά χαρακτήρες έχουν ήδη αναπτύξει δεσμούς μεταξύ τους καθώς προσπαθούν να επιβιώσουν. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα όμως βρίσκουν ανάμεσα στα σκουπίδια ένα νεογέννητο μωρό και, αντί να το παραδώσουν στην αστυνομία, αποφασίζουν να βρουν τους γονείς του και να το επιστρέψουν.
Στην διάρκεια του anime έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε σιγά σιγά τους παραπάνω χαρακτήρες. Κάθε ένας από αυτούς ξεδιπλώνεται με ξεχωριστό τρόπο και οι καλογραμμένοι διάλογοι μεταξύ τους μας επιτρέπουν όχι μόνο να τους συμπαθήσουμε αλλά και να κατανοήσουμε τα πάθη τους. Καθώς προχωράει η ταινία όλοι έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν τους και κανένας δεν μοιάζει παραμελημένος σε σχέση με τους άλλους.
Η πλοκή εξελίσσεται με αρκετά γρήγορους και ευχάριστους ρυθμούς. Σειρές από τυχαία γεγονότα (θα καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ αν δείτε την ταινία) δίνουν μεγάλη ώθηση στην γρήγορη αυτή εξέλιξη. Οι συμπτώσεις αυτές χρησιμοποιούνται συνειδητά με τόσο εμφανή τρόπο ίσως γιατί θέλουν να αναδείξουν το χριστουγεννιάτικο πνεύμα, την καλοτυχία του συγκεκριμένου μωρού ή την ιδέα ότι μια καλή πράξη μπορεί να αποφέρει κάτι ακόμα καλύτερο. Όπως και να έχει, τυχαία γεγονότα και συμπτώσεις, όχι μόνο ανατρέπουν προς το καλύτερο (ή και χειρότερο) τους στόχους και την ζωή των χαρακτήρων αλλά εμβαθύνουν την ιστορία τους και χαρίζουν ξεκαρδιστικές στιγμές.
Το χιούμορ είναι αρκετά ευχάριστο και κυρίως προέρχεται από τις αλληλεπιδράσεις της βασικής τριάδας, αλλά αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι το animation. Ο υπερβολικός (και ώρες ώρες γελοίος) σχεδιασμός των χαρακτήρων και κυρίως οι εκφράσεις των προσώπων τους ευθύνονται για τις πιο αστείες στιγμές. Το επίσης αξιοθαύμαστο είναι ότι ο ιδιαίτερος αυτός σχεδιασμός μετατρέπεται σε έναν πιο ρεαλιστικό στις σοβαρές ή συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές. Η μετατροπή αυτή μοιάζει φυσική και δεν δίνει την εντύπωση ότι ξαφνικά βλέπεις κάτι διαφορετικό. Ποικιλία υπάρχει και στην μουσική. Ανάλογα με το ύφος της σκηνής (χαρούμενης ή λυπητερής) προσαρμόζονται και τα πολύ συμπαθητικά μουσικά κομμάτια της ταινίας με τον κατάλληλο τρόπο.
Οι θεματικές της ταινίας ποικίλουν και κυρίως περιστρέφονται γύρω από την έννοια της οικογένειας. Παρουσιάζεται όμως και με πολύ ακριβή τρόπο η σκληρή ζωή των άστεγων και περιθωριοποιημένων ενώ ταυτόχρονα ασκείται και κοινωνική κριτική.
Το Tokyo Godfathers είναι από τις λίγες ταινίες (είτε χριστουγεννιάτικες είτε όχι, είτε animated είτε όχι) που ασχολούνται με παρόμοιες θεματικές. Έχει σωστή ισορροπία μεταξύ δράματος, χιούμορ και δράσης, γρήγορη πλοκή και χαρακτήρες με βάθος. Σε προβληματίζει αλλά και σε ψυχαγωγεί ταυτόχρονα. Ίσως η καλύτερη επιλογή για τα Χριστούγεννα!
0 Comments