O Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε για την Ιαπωνία με έναν σκληρό τρόπο: τη ρίψη για πρώτη και τελευταία φορά στην ανθρώπινη ιστορία των δύο ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Παρόλα αυτά η ιστορία συνεχίστηκε, οι πόλεις ξαναχτίστηκαν και οι άνθρωποι κατάφεραν ύστερα από πολύ κόπο να αφήσουν πίσω αυτό το σκοτεινό παρελθόν. Κάποιοι όμως, όπως ο Χίρου Όνοντα (小野田 寛郎‎) και οι συμπολεμιστές του, έχουν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, καθώς συνέχισαν να αντιστέκονται σε έναν εχθρό “φάντασμα” πλέον για 30 περίπου ακόμα χρόνια!

Η ιστορία του Χίρου Όνοντα μοιάζει φανταστική, είναι όμως αληθινή. Ο Όνοντα δούλευε σε μια κινεζική εταιρία, όταν σε ηλικία 20 χρονών τον κάλεσαν στον πόλεμο. Εκπαιδεύτηκε ώστε να γίνει αξιωματικός πληροφοριών. Σκοπός του θα ήταν να μπορεί με μία μικρή ομάδα να συλλέγει πληροφορίες και να διεξάγει ανταρτοπόλεμο.

Πηγή: https://www.cnn.gr

Στις 26 Δεκεμβρίου, μαζί με την ομάδα του κλήθηκε να πάει στη νήσο Λουμπάγκ των Φιλιππίνων από τον ταγματάρχη του Γιασίμι Τανιγκούκι, ο οποίος του έδωσε τις εξής εντολές: Να μην παραδοθεί για κανέναν λόγο, ακόμα και αν μείνει με έναν στρατιώτη ή και μόνος. Επίσης, του απαγόρευσε να πεθάνει από το δικό του χέρι. Αφού ο Όνοντα έφτασε στο νησί, ο εχθρός δεν άργησε να φανεί. Έτσι, οι Ιάπωνες αναγκάστηκαν να χωριστούν σε μικρές ομάδες και να κρυφτούν μέσα στη ζούγκλα απ’ όπου συνέχισαν τον πόλεμο. Και κάπως έτσι ξεκινά η περιπέτειά του.

Οι Ιαπωνικές στρατιωτικές ομάδες άρχισαν σταδιακά να λιγοστεύουν μέχρι που απέμεινε μόνο ο Όνοντα με δύο ακόμα στρατιώτες. Από φόβο κινήθηκαν ακόμα πιο βαθιά στη ζούγκλα, όμως συνέχισαν να πολεμούν, προκαλώντας πολλές καταστροφές στις καλλιέργειες.

Ο πόλεμος τελείωσε το 1945 και ο ταγματάρχης Γιασίμι έβγαλε διαταγή συνθηκολόγησης ενημερώνοντας για το τέλος του πολέμου και ζητώντας από τους στρατιώτες να κατέβουνν από τα βουνά και να βγουν από τις κρυψώνες τους. Ζήτησε μάλιστα να γίνουν ρίψεις φυλλαδίων σε δυσπρόσιτα μέρη για να ενημερωθούν όλοι. Τότε, συγκεκριμένα στις 15 Οκτωβρίου 1945, ενημερώθηκε και ο Όνοντα με τους συστρατιώτες του για πρώτη φορά. Όμως οι διαταγές του ταγματάρχη ήταν ρητές και μετά από ένα συμβούλιο με τους συστρατιώτες του, η ομάδα αποφάσισε πως αποτελούσαν κάποιο κόλπο των Αμερικανών για να τους αναγκάσουν να βγουν έξω. Έτσι δεν τα έδωσαν σημασία, κινήθηκαν ακόμα πιο βαθιά και προσπάθησαν να επιβιώσουν τρώγοντας λιγοστή τροφή και κάνοντας επιδρομές κλέβοντας ζώα, σκοτώνοντας πολλές φορές και αθώους.

To 1949, ένας από τους στρατιώτες, ονόματι Γουίτσι Ακάτσου, αφού δεν άντεξε τις κακουχίες και την πίεση, λύγισε και παραδόθηκε στους Φιλιππινέζους. Οι εναπομείναντες στρατιώτες είχαν πλέον ως μόνο τους εχθρό τους κατοίκους των Φιλιππίνων, οι οποίοι ζήτησαν τη βοήθεια τόσο της αστυνομίας όσο και της Ιαπωνικής κυβέρνησης. Σε μια δεύτερη προσπάθεια, το 1952 ένα Boeing B-17 έριξε ξανά φυλλάδια με εντολή του ίδιου του Γιαμάσιτα, χωρίς αποτέλεσμα όμως, καθώς και πάλι η ομάδα τα απέρριψε. Έγινε και μια τρίτη προσπάθεια, ακόμα και με φωτογραφίες από τις οικογένειές τους, μάταια όμως και πάλι.

Τα χρόνια περνούσαν και στη διάρκεια συμπλοκής, τον Οκτώβριο του 1972, ο τελευταίος συμπατριώτης του Όνοντα, ο Κιπίσκι Κοζούκα, σκοτώθηκε. Είχαν περάσει ήδη 27 χρόνια και κανείς δεν πίστευε ότι κάποιος από τους στρατιώτες θα μπορούσε να επιβιώσει τόσο καιρό στη ζούγκλα. Μετά από αυτό το περιστατικό όμως, πολλοί ήταν αυτοί που θεώρησαν ότι ίσως και ο Χίρου Όνοντα είναι ακόμα ζωντανός.

Μεταφερόμαστε στην Ιαπωνία, όπου ένας φοιτητής, ο Νόριο Σουζούκι, με πάθος για εξερεύνηση, ο οποίος είχε ως στόχο να βρει τον Όνοντα, να δει ένα πάντα και να ανακαλύψει πού κρύβεται το Γέτι (όλα με αυτή τη σειρά ακριβώς), κατάφερε να κάνει αυτό που δεν μπόρεσαν για 30 χρόνια η Ιαπωνική κυβέρνηση και οι αρχές των Φιλιππίνων.

Ο Νόριο Σουζούκι κρατώντας το όπλο του Όνοντα
Πηγή: https://www.reddit.com

Ταξιδεύει λοιπόν στις Φιλιππίνες και αρχίζει να αναζητεί τον Όνοντα. Με τεράστια τύχη καταφέρνει να τον εντοπίσει βαθιά μέσα στη ζούγκλα στις 20 Φεβρουαρίου 1974. Όμως, όπως ήταν αναμενόμενο, ο μεσήλικας πλέον στρατιώτης αρνήθηκε να παραδοθεί για ακόμα μία φορά. Είπε μάλιστα, πως θα παραδινόταν μόνο με απευθείας εντολή από τον ανώτερό του. Ο Σουζούκι λοιπόν επιστρέφει στην Ιαπωνία, βρίσκει τον ταγματάρχη και επιστρέφει ξανά μαζί του στις Φιλιππίνες, όπου ο τελευταίος δίνει τελικά την επίσημη εντολή που ο Όνοντα χρειαζόταν. Έτσι στις 9 Μαρτίου 1974 (29 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου) ο Όνοντα “ξαναβγήκε” στον πραγματικό κόσμο και παρέδωσε το ξίφος του στον δικτάτορα των Φιλιππίνων, Φερντινάντο Μάρκο, ο οποίος του έδωσε χάρη για τα εγκλήματα των 29 χρόνων με τη δικαιολογία ότι δε γνώριζε πως ο πόλεμος είχε τελειώσει.

Πηγή: https://www.cnn.gr

Σε ηλικία 52 ετών ο Όνοντα επέστρεψε στην Ιαπωνία, όπου τον υποδέχτηκαν με τιμές ήρωα. Πήρε πολλά χρήματα από την κυβέρνηση και συνάντησε τους γονείς του μετά από πολλά χρόνια. Τον περίμεναν επίσης δημοσιογράφοι και κυβερνητικοί φορείς. Έγινε τόσο διάσημος που πολλοί τον παρότρυναν να βάλει υποψηφιότητα για την Ιαπωνική βουλή.

Όμως ο Όνοντα δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος. Ας μην ξεχνάμε πως όταν βγήκε από τη ζούγκλα είχαν περάσει σχεδόν 30 χρόνια και είχαν αλλάξει πολλά και σε πολλούς τομείς. Ιδιαίτερα δύσκολο γι’ αυτόν όμως ήταν η αλλαγή στις αξίες και γενικότερα στην Ιαπωνική κοινωνία. Έτσι, το 1975 εγκατέλειψε την πατρίδα του και μετακόμισε στη Βραζιλία, όπου παντρεύτηκε και ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία. Συνέχισε να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα της Ιαπωνίας από μακριά και μάλιστα επέστρεψε πάλι πίσω το 1980, όταν έμαθε την είδηση για κάποιον νέο που σκότωσε τους γονείς του, κάτι που τον ώθησε στο να ιδρύσει μια σχολή εκπαίδευσης για νέους, το 1984. Ταξίδεψε επίσης και στις Φιλιππίνες, στο νησί όπου πέρασε όλη αυτήν την περιπέτεια, όπου και δώρισε 10.000 δολάρια σε διάφορα σχολεία, παρόλο που οι κάτοικοι δε φάνηκαν να τον αποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες.

Πηγή: https://www.cnn.gr

Ο Όνοντα δήλωσε ότι δεν τον πείραξε καθόλου το γεγονός πως έχασε όλα αυτά τα χρόνια, διότι αυτά τον έκαναν τον άνθρωπο που είναι σήμερα και χωρίς αυτά η ζωή του θα ήταν τελείως διαφορετική. Δεν πίστευε ότι η χώρα του θα έδινε ποτέ τα όπλα, γι΄αυτό και δεν παραδόθηκε ο ίδιος. Πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι καταγόταν από οικογένεια Σαμουράι, οπότε και οι ηθικές του αξίες δε θα του επέτρεπαν ποτέ να παραβεί τις διαταγές του ταγματάρχη του και επίσης, δεν γνώριζε για το πιο καταστροφικό όπλο όλων των εποχών, τις συνέπειες του οποίου βίωσε η χώρα του.

Ο Χίρου Όνοντα πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 2014 σε ηλικία 91 χρόνων.


Πηγές: https://en.wikipedia.org/wiki/Hiroo_Onoda
https://www.cnn.gr/news/kosmos/story/60630/gia-ton-teleytaio-samoyrai-o-v-pagkosmios-polemos-teleiose-to-1974
https://www.notioi.gr/xirou-ononta-i-istoria-tou-anthropou-pou-den-ixere-gia-30-xronia-oti-o-polemos-eixe-teleiosei/


0 Comments

Leave a Reply

Avatar placeholder

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.