Αν και δεν έχω διαβάσει πολλά manga για να έχω μία πιο αντικειμενική άποψη, πιστεύω πως το Vagabond αξίζει σίγουρα μία ανάγνωση. Το manga αυτό εξελίσσεται στην παλιά Ιαπωνία, καταπιάνεται με πολλές θεματολογίες και καταφέρνει να αιχμαλωτήσει τον αναγνώστη.
Το Vagabond (バガボンド), δημιουργήθηκε από τον mangaka Takehiko Inoue, ο οποίος δημιούργησε επίσης και τα manga «Slum Dunk» και «Real». Μέχρι τώρα αποτελείται από 37 τεύχη με το πιο πρόσφατο να έχει εκδοθεί τον Μάιο του 2015.
Μέσα από τις σελίδες του, ο αναγνώστης μαθαίνει για τη ζωή του Miyamoto Musashi, ενός υπαρκτού και ιστορικού προσώπου της Ιαπωνίας. Συγκεκριμένα η ιστορία ξεκινάει στο 1600, μετά από τη μάχη στη Sekigahara, μία αιματηρή μάχη με την οποία ο Τοκουγκάβα Ιεγιάσου, που ήταν άρχοντας φεουδάρχης, μπήκε στην Οσάκα ως στρατιωτικός κυρίαρχος της Ιαπωνίας. Εκεί, γνωρίζουμε τα δύο πρώτα πρόσωπα της ιστορίας, τον Takezo Shinmen και τον Matahachi Honiden.
Μετά τη μάχη και μέσα από διάφορα γεγονότα, οι δύο φίλοι θα επιλέξουν διαφορετικούς δρόμους για να συνεχίσουν τη ζωή τους και η φιλία τους θα χαθεί μέχρι την επανένωσή τους, αρκετά χρόνια αργότερα. Μέχρι τότε, όμως, τα πράγματα θα έχουν αλλάξει πολύ και για τους δύο. Ποιος είναι όμως ο Miyamoto Musashi και πώς συνδέεται η δική του ιστορία, που είναι το βασικό θέμα, με τους δύο αυτούς 17 χρονους έφηβους; Θα πρέπει να διαβάσετε το manga για να καταλάβετε.
Το Vagabond έχει βασιστεί στο βιβλίο του Eiji Yoshikawa, με τίτλο «Musashi». Μιλάει για τη ζωή και τα κατορθώματα του Miyamoto Musashi, ενός από τους καλύτερους ξιφομάχους που έζησε ποτέ στην Ιαπωνία. Ήταν επίσης φιλόσοφος, στρατηγός και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της Niten Ichi Ryu, μια σχολή ξιφομαχίας και έγραψε το πολύ γνωστό βιβλίο «The Book Of Five Rings», όπου αναλύει τα πάντα για το δρόμο του πολέμου, το σπαθί και τη ζωή με έναν φιλοσοφικό τρόπο.
Ο Miyamoto Musashi γεννήθηκε το 1584 και πέθανε το 1645. Ήταν ένας εξαιρετικός ξιφομάχος, έχοντας κερδίσει 61 μάχες. Τον μεγάλωσε ο θείος του σε έναν βουδιστικό ναό, απ’ όπου έμαθε να διαβάζει και να γράφει. Από πολύ μικρή ηλικία εκπαιδεύτηκε και στο Jutte, ένα όπλο με δύο λεπίδες η μία πιο μακριά από την άλλη, τόσο από τον πατέρα του, όσο και από το θείο του.
Το 1599, σε ηλικία 16 ετών, έφυγε από το χωριό του και ξεκίνησε το μεγάλο του ταξίδι, με σκοπό να εξασκηθεί στη μάχη με το σπαθί και να αντιμετωπίσει δυνατότερους αντιπάλους. Κερδίζοντας πολλές μάχες εναντίων γνωστών και ατρόμητων ξιφομάχων, η φήμη του άρχισε σταδιακά να μεγαλώνει. Απέκτησε πολλούς τίτλους και το σεβασμό σημαντικών ανθρώπων. Έμεινε τόσο κοντά με τους ανθρώπους, όσο και μακριά τους σε σπηλιές και δάση. Τελειοποίησε τις τεχνικές του, έγραψε βιβλία και κείμενα, ζωγράφισε πίνακες και, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο πέθανε, μάλλον, από καρκίνο στον πνεύμονα.
To manga παρουσιάζει πολλά γεγονότα από τη ζωή του, μπερδεύοντας πολλές φορές το πραγματικό με το μη πραγματικό, προσθέτοντας και δικά του στοιχεία, κάνοντάς το ακόμα πιο ξεχωριστό και συμπληρώνοντας την εικόνα για το χαρακτήρα του Miyamoto. Δεν είναι όμως μόνο ο Miyamoto το ιστορικό πρόσωπο που εμφανίζεται στο manga, αλλά και πολλά άλλα, όπως ο Sasaki Kojiro και ο Ito Ittosai. Ακόμα, για όσους εξασκούνται σε κάποια ένοπλη πολεμική τέχνη, δεν είναι λίγα και τα διάφορα όπλα που χρησιμοποιούν οι χαρακτήρες, από stuff μέχρι και Kusarigama (αλυσίδα δεμένη στην άκρη της με ένα δρεπάνι).
Ο σχεδιασμός από την άλλη είναι ιδιαίτερος και πολύ όμορφος. Ρεαλιστικός και μερικές φορές με χρώματα (συνήθως στις αρχές του κάθε τεύχους), δε χορταίνει το μάτι του αναγνώστη που αναζητά να δει όλες τις λεπτομερείς. Έξυπνη επίσης είναι πολλές φορές και η χρήση των καρέ, με δύο ή τρία ξεχωριστά καρέ να αποτελούν μία μόνο εικόνα. Γι΄αυτό μάλιστα, κυκλοφόρησαν και δύο art books, το πρώτο με τίτλο «Water» που περιέχει χρωματιστά σχέδια και το δεύτερο με τίτλο «Sumi», με ασπρόμαυρα και αρχικά σκίτσα. Το manga κέρδισε επίσης το πρώτο βραβείο στο Καλλιτεχνικό Φεστιβάλ της Ιαπωνίας το 2000.
Ο Takehiko Inoue έκανε μια πραγματικά εκπληκτική δουλειά στις σκηνές μάχης. Πολλά Seinen Manga, (manga που απευθύνονται κυρίως σε έφηβα αγόρια) χαρακτηρίζοται από αρκετή ωμή βία ή γυμνό. Το Vagabond περιέχει και τα δύο. Παρόλα αυτά, η παρουσίασή τους γίνεται με τέτοιο τρόπο που, πρώτον, δε καταντάει κουραστικό ή ενοχλητικό και, δεύτερον, γίνεται κάτω από κατάλληλες συνθήκες και με τη σωστή ατμόσφαιρα. Έτσι ο αναγνώστης «γαντζώνεται» από την ιστορία και περιμένει να διαβάσει μέχρι το τέλος, είτε βλέπει αιματηρές εικόνες είτε, κυριολεκτικά, παρακολουθεί τον Musashi στην προσπάθειά του να καλλιεργήσει ρύζι για ένα ολόκληρο κεφάλαιο.
Το Vagabond διεισδύει επίσης βαθιά και στον συναισθηματικό κόσμο του Miyamoto. Για έναν τόσο μεγάλο πολεμιστή, δε είναι σημαντικός μόνο ο εξωτερικός του κόσμος, αλλά και ο συναισθηματικός και το πως θα φτάσει κανείς σε ένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο. Αυτό γίνεται αντιληπτό σε ένα μεγάλο κομμάτι του manga και κυρίως στην τελευταία ενότητα.
Ακολουθούμε τον Miyamoto σε ένα ταξίδι όχι μόνο πραγματικό, αλλά και ψυχολογικό. Τι σημαίνει να είσαι ο πιο δυνατός; Πώς ξέρεις καν ότι είσαι ο πιο δυνατός; Έχει νόημα να αγωνίζεται κανείς για κάτι τέτοιο; Όλα αυτά τα ερωτήματα και άλλα πολλά βασανίζουν τον Miyamoto από νεαρή ηλικία. Αγάπη, λύπη, θυμός, απορία, εξάντληση, μοναξιά, έρωτας, πόνος, πίστη και αφοσίωση είναι λίγα από τα συναισθήματα τα οποία ο Inoue κατάφερε με μεγάλη επιτυχία να σχεδιάσει στο χαρτί και να μας μεταφέρει.
Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει κάποιο τέλος. Και ήταν πολύ δυσάρεστα νέα για τους φανς του Vagabond, όταν ο Takehiko ανακοίνωσε πως θα σταματήσει το manga μέχρι να του έρθει και πάλι έμπνευση, ώστε να μπορέσει να παραδώσει ένα καλής ποιότητας υλικό. Έτσι, από τον Μάιο του 2015, όλοι οι αναγνώστες περιμένουν την επόμενη ενότητα του Vagabond, που θα είναι και η τελευταία. Και, για όσους έχουν διαβάσει και ξέρουν για τη ζωή του Miyamoto από το σημείο που σταμάτησε το manga και μετά, ένα είναι σίγουρο: η αγωνία είναι τεράστια. Να σημειωθεί επίσης πως το manga περιορίζεται και στοχεύει κυρίως στην παιδική ηλικία του Miyamoto και στα ταξίδια του και δε φαίνεται να έχει σκοπό να φτάσει μέχρι το τέλος της ζωής του.
Με έναν όχι και τόσο γρήγορο ρυθμό, αλλά όχι και τόσο αργό ώστε να βαρεθείς, το Vagabong ξεδιπλώνει τις καταστάσεις και τα γεγονότα έτσι ακριβώς όπως πρέπει να γίνει. Περνώντας από πολλά εμπόδια, γνωρίζοντας και αντιμετωπίζοντας αντιπάλους και πολλές φορές ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό, ο Miyamoto γίνεται σοφότερος και ισχυρότερος. Μαθαίνουμε πολλά από αυτόν, αλλά και από τους υπόλοιπους χαρακτήρες, οι οποίοι περνούν ο καθένας μια δική του «Οδύσσεια». Και ενώ όλοι χάνονται μέσα στα δικά τους προβλήματα, στο τέλος καταλήγουν και πάλι μαζί.
Θεωρώ το Vagabond ένα must manga. Είναι ένα πολύ όμορφο ταξίδι μέσα στην παράδοση, την κουλτούρα και την ιστορία της Ιαπωνίας. Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί και τα μικρά σχετικά κεφάλαια σε παρασέρνουν και δεν καταλαβαίνεις πότε διάβασες τόσα πολλά. Ειδικά αν συνδυάσεις το διάβασμα με παραδοσιακή μουσική, όπως Koto ή Shamisen ή το Shakuhachi, (κάτι που μου αρέσει πολύ προσωπικά να κάνω όταν διαβάζω βιβλία ή manga), η ανάγνωση μπορεί να φτάσει σε άλλο επίπεδο. Και, αν δεν σας έπεισα εγώ, ίσως σας πείσει το γεγονός ότι το 2000 κέρδισε δύο βραβεία, με ένα από αυτά μάλιστα να είναι βραβείο κουλτούρας και επιπλέον πούλησε περισσότερα από 82 εκατομμύρια αντίτυπα, κάτι που το καθιστά ένα best seller manga.
Για όσους το επιλέξουν λοιπόν, δε θα απογοητευτείτε και σας εύχομαι καλή ανάγνωση!
Πηγές: https://en.wikipedia.org/wiki/Vagabond_(manga)
https://en.wikipedia.org/wiki/Miyamoto_Musashi
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CE%B2%CE%B1_%CE%99%CE%B5%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%85
https://vagabond.fandom.com/wiki/Vagabond
https://en.wikipedia.org/wiki/Takehiko_Inoue
0 Comments