Kaiba (カイバ)

Ένα από τα πιο περίεργα anime που τελείωσα πρόσφατα, ήταν το «Kaiba». Πρόκειται για μία αρκετά σουρεαλιστική σειρά, που αν και στην αρχή δε με ενθουσίασε, νιώθω πολύ τυχερή που τελικά δεν την παράτησα και αποφάσισα να την τελειώσω. Ας βγάλουμε, όμως, τα πρακτικά ζητήματα από τη μέση για να φτάσουμε στην ουσία.

Το «Kaiba» είναι μια παραγωγή της Madhouse (εταιρεία που δημιούργησε και το Kaiji) και συγκεκριμένα του σκηνοθέτη Masaaki Yuasa. Αποτελείται από 12 επεισόδια, τα οποία έπαιξαν στην Ιαπωνική τηλεόραση το 2008. Η μουσική της σειράς δημιουργήθηκε από τον Yoshida Kiyoshi.

Η σειρά ξεκινά με τον πρωταγωνιστή μας, ο οποίος ξυπνά σε ένα δωμάτιο χωρίς να γνωρίζει ποιος είναι ή τι ακριβώς συμβαίνει. Φαίνεται πως έπαθε κάποιου είδους αμνησία. Το σώμα του έχει μια τρύπα στη μέση και κάτω από αυτήν ένα περίεργο σχήμα, για τα οποία επίσης δε φαίνεται να γνωρίζει τίποτα. Φοράει επίσης και ένα μενταγιόν που περιέχει μια εικόνα.

Ο κόσμος, όμως, στον οποίο ξύπνησε δεν είναι ο κόσμος που γνωρίζουμε σήμερα. Πρόκειται για έναν κόσμο στο πολύ μακρινό μέλλον, όπου οι άνθρωποι μπορούν πλέον να «μετενσαρκώνονται», μεταφέροντας τις αναμνήσεις τους από ένα σώμα σε ένα άλλο και να αποφεύγουν, έτσι, το θάνατο. Η κοινωνία είναι χωρισμένη σε δύο κύριες τάξεις, μία που ζει πέρα από τα σύννεφα, τα οποία δεν μπορείς να περάσεις χωρίς να χάσεις τις αναμνήσεις σου και μία κατώτερη τάξη, στην οποία οι άνθρωποι μάχονται όχι μόνο για να επιβιώσουν, αλλά και για προστατέψουν τις αναμνήσεις τους, αφού πλέον η κλοπή τους με σκοπό να μπορέσει κανείς να ξαναζήσει με οποιοδήποτε κόστος είναι καθημερινό φαινόμενο. Φυσικά, πίσω από όλα αυτά κρύβεται ένας βασιλιάς, τον οποίο μια μυστική ομάδα προσπαθεί να κατεβάσει από το θρόνο για να φέρει και πάλι την ισότητα.

Η σειρά λοιπόν, μας ταξιδεύει σε διάφορα μέρη αυτού του κόσμου, μέσα από τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή μας, ο οποίος προσπαθεί να ξαναβρεί τις αναμνήσεις του. Τα περισσότερα επεισόδια, ενώ δείχνουν να έχουν κάποια σύνδεση με τα προηγούμενα, καταλήγουν να είναι σχεδόν αυτοτελή. Ο ήρωας μας θα κυνηγηθεί, θα νιώσει πόνο, αγάπη, θλίψη, χαρά και πολλά ακόμα συναισθήματα που θα νιώσουμε και εμείς μαζί του. Και κάθε φορά που θα αισθάνεται και κάτι καινούργιο, τόσο πιο κοντά θα φτάνει στην αλήθεια. Τα περισσότερα επεισόδια είναι στενάχωρα, αντανακλώντας τη δυστυχία και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι. Τα συναισθήματα έχουν λίγο-πολύ χαθεί και οι άνθρωποι νιώθουν μπερδεμένοι, με μία κρίση ταυτότητας θα λέγαμε, καθώς μπορούν να αλλάξουν σώματα ή και αναμνήσεις.

Οι πλούσιοι από την άλλη μεριά, λειτουργούν εγωιστικά και αλαζονικά προσπαθώντας να αναδείξουν το νέο σώμα που αγόρασαν. Τις περισσότερες φορές ξεκινάς το επεισόδιο μη καταλαβαίνοντας πολύ τι συμβαίνει, καθώς ο κόσμος που δημιούργησε ο Yuasa είναι τόσο εκτός πραγματικότητας που δεν μπορείς καν να διανοηθείς τις χρήσεις των αντικειμένων ή το πώς λειτουργούν κάποιοι χαρακτήρες. Πολλές σκηνές φαίνονται αστείες και εκεί πιστεύω ότι βρίσκεται η επιτυχία του anime. Καθώς ο θεατής προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα μέρη που βρίσκεται ο πρωταγωνιστής και να γνωρίσει τους χαρακτήρες-καρικατούρες με τους οποίους έρχεται σε επαφή, συνδέεται μαζί τους και στο τέλος του επεισοδίου, όταν και τα πράγματα σοβαρεύουν ή μαθαίνεται το νόημα πίσω από τις πράξεις τους, συμπάσχει μαζί τους και ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται το νόημα ολόκληρου του επεισοδίου.

Ανέφερα τους χαρακτήρες ως καρικατούρες, γιατί το animation της σειράς φαίνεται αρκετά απλοϊκό και πρόχειρο. Οι χαρακτήρες έχουν στρογγυλοποιημένα σώματα χωρίς πολλές ανατομικές λεπτομέρειες και το background φαίνεται πολλές φορές «άδειο», με δύο τρία επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται για μία αρκετά λεπτομερή δουλειά, καθώς χρειάζεται υπερβολικά ζωντανή φαντασία για να σκεφτεί και να σχεδιάσει κανείς έναν ολόκληρο και τόσο σουρεαλιστικό κόσμο με εμφανείς διαφορές ανάμεσα στις διάφορες περιοχές τις οποίες επισκέπτεται. Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να απορεί ή να ξαφνιάζεται με τη χρήση ενός αντικειμένου μέσα στη σειρά και αυτό, πιστεύω, την καθιστά πολύ πιο ενδιαφέρουσα.

Οι χαρακτήρες από την άλλη, μπορεί να μην έχουν φυσιολογική ανατομία, όμως ο καθένας είναι τελείως ξεχωριστός, με δικά του χαρακτηριστικά. Ακόμα, πολλές σκηνές καταφέρνουν να εισχωρήσουν τόσο πολύ μέσα στο μυαλό σου και να επηρεάσουν τα συναισθήματά σου που οι χαρακτήρες φαίνονται άσχημοι, περίεργοι ή αφύσικοι, παρά παιδικοί, αντανακλώντας τη σοβαρότητα και τη σκοτεινή ατμόσφαιρα.

Το «Kaiba» είναι γενικότερα μια δραματική σειρά με καταθλιπτικές πολλές φορές ιστορίες που αναλύουν θέματα όπως η βία, το σεξ, ο θάνατος, η αδικία και πολλά ακόμα, με κρυφότερα μηνύματα και βαθύ νόημα. Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να σχολιάσω είναι ότι προς το τέλος της σειράς οι πληροφορίες που δέχεσαι είναι κάπως μπερδεμένες και δεν μπορείς εύκολα να ακολουθήσεις το τι γίνεται. Πιστεύω πάντως πως φτάνοντας στο τέλος, οι περισσότερες απορίες έχουν λυθεί.

Η μουσική του «Kaiba» ταιριάζει άψογα με τη σειρά. Μοιάζει αρκετά φουτουριστική, αλλά έχει και τραγούδια, όπως στο ξεκίνημα της σειράς, που εμπίπτουν σε διαφορετικό είδος. Μερικές φορές τα τραγούδια είναι απλά διάφοροι παράξενοι ήχοι που δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο ρυθμό. Άλλα πάλι, θυμίζουν τραγούδια τσίρκου. Όλα πάντως είναι ατμοσφαιρικά, μερικές φορές σκοτεινά και σίγουρα κρύβουν ένα καταθλιπτικό τόνο και καταφέρνουν να σε μεταφέρουν σε έναν άλλο κόσμο. Γενικά ο Kiyoshi Yoshida επέλεξε πολλούς διαφορετικούς ρυθμούς και πειραματίστηκε αρκετά. Ηλεκτρονική, synthwave, chillout, blues ίσως, jazz και reggae είναι κάποια από τα είδη μουσικής που μου έρχονται στο μυαλό όταν ακούω το soundtrack.

Θεωρώ πως το Kaiba είναι ένα αρκετά καλό anime που ίσως δεν έχει φτάσει ακόμα «στα μάτια» πολλών, λόγω του ιδιαίτερου στιλ του που μπορεί να απωθεί κάποιους από το να το δουν ή του ιδιαίτερου τρόπου ανάπτυξης της θεματολογίας του. Όμως αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία, γιατί είναι εμφανές πως ο Yuasa έκανε μια εξαιρετική δουλειά και ίσως αυτή να είναι μία από τις καλύτερές του. Η σειρά σε καθηλώνει (τα περισσότερα επεισόδια δεν κατάλαβα καν πότε τελείωναν, παρ’ όλο που διαρκούν 20 λεπτά) και σίγουρα αφηγείται μια πολύ ωραία ιστορία. Εξάλλου, είναι μόνο 12 επεισόδια.

Σας τη συστήνω, λοιπόν, ανεπιφύλακτα!