Έδω και λίγες μέρες τελείωσα το Golden Boy (ξέρω, κάποιοι θα μου πείτε ότι άργησα κιόλας, αλλά δε βαριέσαι) και η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκα λίγες ακόμα μέρες για να καταλάβω τι ακριβώς είδα. Όχι επειδή το anime είναι βαθύ ή εχει ένα ακατανόητο ή μυστήριο νόημα, ίσα ίσα το αντίθετο θα έλεγα. Μάλλον πρόκειται ακριβώς γι’ αυτό που είδα και γι’ αυτό δεν ξέρω αν μου άρεσε ή όχι. Ας ξεκινήσουμε, όμως, από τα βασικά.
Το Golden Boy είναι ένα anime που εμπίπτει στην κατηγορία της κωμωδίας, με πολλές, όμως, σεξουαλικού τύπου σκηνές. Το anime μπάζει από ecchi καταστάσεις, διάφορα φετίχ και γενικότερα περιστρέφεται γύρω από το σεξ (με κωμικό πάντα τρόπο). Αρχικά ξεκίνησε ως manga, σχεδιασμένο από τον Tatsuya Egawa και κυκλοφορούσε στο περιοδικό «Super Jump» από το 1992 έως το 1997. Το anime, δημιουργημένο από τον σκηνοθέτη Hiroyuki Kitakubo, αποτελεί ουσιαστικά ένα ποτ πουρί με κάποιες από τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή στο manga. Να σημειώσω εδώ πως ενώ το anime αγγίζει σε κάποιες περιπτώσεις τα όρια της πορνογραφίας, χωρίς όμως να τα ξεπερνάει, το manga είναι αρκετά πιο… εμπλουτισμένο.
Η πλοκή της σειράς ακολουθεί τον Oe Kintaro, έναν φιλόδοξο και πανέξυπνο νεαρό, ο οποίος παρότι έχει περάσει σε μια μεγάλου κύρους νομική σχολή, αποφασίζει την παρατήσει, λόγω του ότι κατάφερε να τελειώσει μόνος του και πολύ νωρίτερα όλο το πρόγραμμα σπουδών. Αυτή η δίψα του για γνώση, θα τον οδηγήσει σε ένα ταξίδι σε διάφορες πόλεις της Ιαπωνίας, όπου έχει ως στόχο να εργαστεί σε διάφορα πόστα και να μάθει όσο περισσότερα μπορεί για τον κόσμο. Κρατάει μάλιστα πάνω του πάντα ένα τετραδιάκι, στο οποίο σημειώνει και ζωγραφίζει ό,τι του κάνει εντύπωση.
Θα μου πείτε τώρα, που το βλέπεις το σεξουαλικό σε αυτό. Ο Kintaro, λοιπόν, σε κάθε περιοχή που επισκέπτεται, γνωρίζει και μία όμορφη κοπέλα. Και, επειδή το σύμπαν δουλεύει για λογαριασμό του, είτε καταφέρνει να ξεκινήσει δουλειά στο μέρος που εργάζεται και αυτή, είτε έρχεται σε επαφή μαζί της με κάποιον άλλον μαγικό τρόπο.
Δεν είναι, όμως, όλες οι κοπέλες θετικές απέναντί του. Κάποιες είναι αρκετά φιλικές, ενώ άλλες προσπαθούν να τον διώξουν αναθέτοντας του δουλειές και προκλήσεις που πιστεύουν ότι δε θα καταφέρει να βγάλει εις πέρας. Ο Kintaro, όμως, με την αγάπη που έχει για τη μάθηση (μάλιστα η λέξη που του δίνει δύναμη είναι η λέξη «勉強», benkyou, που σημαίνει «διάβασμα») και το κίνητρο για να μείνει όσο πιο κοντά γίνεται με τις κοπέλες και…να βρεθεί μαζί τους (όλοι καταλαβαίνουμε πως δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση), καταφέρνει πάντα να τις βγάλει ασπροπρόσωπες μέχρι να φύγει για τον επόμενο προορισμό του.
Αυτή είναι πάνω-κάτω η πλοκή κάθε επισοδείου, των συνολικά 6 επισοδείων, του Golden Boy. Όμως δεν αποτελεί ένα είδος harem anime, με κορίτσια που κυνηγάνε συνεχώς τον πρωταγωνιστή. Ο Kintaro απέχει πολύ από τα σχολιαρόπαιδια και το πως υποτίθεται ότι βιώνουν τον κόσμο. Είναι 25 χρονών, έχει περάσει από αυτήν την φάση και πλέον γνωρίζει τους κινδύνους και μπορεί να καταλάβει τους ανθρώπους λίγο καλύτερα. Έτσι λοιπόν, γνωρίζει πότε είναι η ώρα να φύγει και σίγουρα δεν αποτελεί έναν από τους εκατομμύρια βασικούς πρωταγωνιστές των harem. Υπάρχει και μια δόση αληθοφάνειας σε όλη αυτήν την τρέλα που ονομάζεται Golden Boy.
Από άποψη σχεδιασμού χαρακτήρων, μπορώ να πω πως έχει γίνει μια πραγματικά πολύ όμορφη δουλειά, με αρκετή λεπτομέρεια, αστείες εναλλαγές στον τρόπο που εκφράζονται τα συναισθληματα των χαρακτήρων και τη νοσταλγική ατμόσφαιρα και καλαισθησία των anime της δεκαετίας των ’90. Η μουσική της σειράς θα έλεγα ότι είναι αρκετά χαρούμενη και διασκεδαστική και φυσικά ταιριάζει πολύ με το concept του anime.
Ώρα λοιπόν για την κρίσιμη ερώτηση: είναι το Golden Boy ένα anime που αξίζει; Για να είμαι ειλικρινής, θα έλεγα πως η απάντηση είναι κάπου στη μέση. Η σειρά δεν έχει κάποια ιδιαίτερη πλοκή που να σε κρατάει να συνεχίσεις, μπορείς κάλλιστα να σταματήσεις να το βλέπεις και να το συνεχίσεις κάποια άλλη στιγμή, το γεγονός, όμως, πως έχει μόνο τόσα λίγα επισόδεια είναι αυτό που σε κάνει να την τελειώσεις γρήγορα. Δε θα έλεγα πως έχει πολύ χιούμορ με την έννοια ότι θα γελάς μέχρι να σου κοπεί η ανάσα ή κάτι τέτοιο, απλά αποτελείται από τόσο περίεργες και σόκιν σκηνές που σίγουρα θα σε κάνουν να αναρωτηθείς γιατί το βλέπεις (με την καλή έννοια). Τρίτον, πιστεύω πως, παρόλο που το anime έμεινε τελείως πιστό με το manga, δεν ήταν αρκετό για να μπορέσεις να «το νιώσεις». Πολλοί φαν ήθελαν και αλλα επισόδεια και πιστεύω πως το να δει κανείς το anime χωρίς να έχει διαβάσει το manga, θα τον αφήσει με ένα μετέωρο συναίσθημα.
Όμως, είναι γενικά ωραίο anime; Ναι. Σου έρχονται σκηνές της σειράς που κάνουν εσένα να χαμογελάς και τους άλλους να σε κοιτάνε περιέργα και να απορούν με την πάρτη σου; Πολύ πιθανό. Και η αλήθεια είναι, στο τέλος της μέρας, όταν επιτέλους κάθεσαι και χαλαρώνεις, ίσως είναι ό,τι καλύτερο χρειάζεσαι. Να βλέπεις κάτι αστείο, περίεργο και χαλαρωτικό, χωρίς να χρειάζεται να στίψεις παραπάνω το μυαλό σου, αλλά ταυτόχρονα να σε διδάσκει έναν νέο τρόπο να «μαθαίνεις» πράγματα. Να μαθαίνεις πώς να μαθαίνεις, μέσα από τα γεγονότα στη ζωή σου που, στη σειρά, είναι απλώς παρατραβηγμένα. Και σέξι. Είναι ακριβώς αυτό που βλέπεις και αυτό είναι, εν τέλη, που καθιστά το Golden Boy καλό anime. Και για να απαντήσω και στο αρχικό, δικό μου ερώτημα, μετά από αυτή τη μίνι ανάλυση: μάλλον ναι, τελικά μου άρεσε το anime.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω αποτελούν υποκειμενική άποψη, οπότε παραθέτω και το τρέιλερ της σειράς για όποιον ενδιαφέρεται.
Αφήστε μας ένα σχόλιο με τη δική σας άποψη!
2 Comments
Vangelis · October 7, 2022 at 1:31 pm
Αν και πάνε χρόνια που είδα το anime ακόμη χαμογελάω, πχ με το “benkyou” του Kintaro, ή όταν έκανε ποδήλατο στο βουνό στην κατηφόρα χωρίς φρένα και σε κάθε πεταλιά έλεγε “Steady-steady”!
Tonia Kalonikou · October 7, 2022 at 7:50 pm
Ευχαριστούμε για το σχόλιο και συμφωνώ απόλυτα! ^^